En Galicia e Portugal, durante os séculos XIII, XIV e XV, aínda imperaba o sistema feudal no cal a nobleza e posuía tódalas terras que alugaba ós servos ou campesiños. Os nobres exercían un control politico e a Igrexa un control aban foros ou impostos ós campesiños polo uso ou cultivo das terras e pola protección que lles prestaban no castelo cando a vila era atacada.
No século X comeza no Norte da Península a Reconquista dos territorios dominados polos musulmans que remata no século XV coa conquista de Granada. Os exércitos dos nobres foron os encargados da loita. Co avance da Reconquista a nobreza comeza a ter menos traballo e máis tempo de lecer polo que xa non se dedica tanto actividades guerreiras senón a cultivar diversas artes na corte como a poesía. O fluxo de persoas que trae oCamiño de Santiago trae unha nova moda de Francia que é un tipo de poesía que fala do amor cortés.
As cantigas en galego-portugués máis antigas que se conservan datan do século XIII-XIV e eran recitadas e compostas polos trobadores e nobres que eran menestreres. Diferenciábanse dos xograres en que procedían do pobo baixo. Os músicos eran chamados menestreis. As soldadeiras eran mulleres que ivan cos soldados as querras que uvo nesta epoca .
As cantigas poden ser de tres tipos. As de Cantigas de amor diferéncianse das de amigo en que nas primeiras acostumaban ser de mestría,sen estribillo ou refrán,de aí que o poeta debese amosar o seu bo facer poético ao non poder repetir versos enteiros mentres que nas segundas nelas a voz poética e unha doncela do pobo baixo que expresa a sua coita de amor polo seu amigo ou amante mentres que nas segundas en situacions coma a guerra. O espazo no que se desenvolven as Cantigas de amigo adoita sere a dunha doncela a voz poetica do pobo baixo que expresa a súa coita de amor polo seu amigo ou o seu amante mentres que as de amor unha voz poetica masculina expresa o seu amor a unha dama da nobreza.
Os temas que tratan as Cantigas de escarnio e maldicir son: a máis antiga conservada . Outros xéneros menores son: a tenzó que consiste en poemas dialogados entre dous trobadores ou xograres, a pastorela que é tiña como protagonista unha pastor, o pranto que trata de unha elexia por alguien morto e as albas ou alboradas que tratan de cantigas en que a voz poética se queixa da chegada do día momento da separacion dos amantes.
Un dos trobadores máis destacados é Don Dinís autor da seguinte composición que trata de que e o seu amigo .
Cando a nobreza galega é substituída pola castelá o uso escrito do galego entra en decadencia: comezan os chamados Séculos Escuros. As causas da perda de poder da nobreza galegaforon porque cae en desuso. A miña opinión con respecto a isto é porque do castelan non se usa o galego.
En definitiva, a literatura da Idade Media basabase nas cantigas e nas historias.
No hay comentarios:
Publicar un comentario